Bir Sevgilim Oldu İlk Kez Benim de

Siz, ilk kez tanıdığı bir hanıma ertesi gün evlenme teklif eden bir erkek duydunuz mu? Ve siz bu çağda elinde tektaş yüzük olmadan, bir dizini yere koyup çömelmeden, bir gün önce tanıştığı öğretmen bir genç kıza, ”Benimle evlenir misin” diyen birini gördünüz mü?

456 Memleketimden İnsan Manzaraları

Bir Sevgilim Oldu İlk Kez Benim de
Siz, ilk kez tanıdığı bir hanıma ertesi gün evlenme teklif eden bir erkek duydunuz mu?
Ve siz bu çağda elinde tektaş yüzük olmadan, bir dizini yere koyup çömelmeden, bir gün önce
tanıştığı öğretmen bir genç kıza, ”Benimle evlenir misin” diyen birini gördünüz mü?
Görmediniz de, duymadınız da; öyle mi?
“Dalga mı geçiyorsun sen arkadaş? Nerde öyle babayiğit? Hangi çağda yaşıyoruz; unuttun
galiba. Öyle biri çıksa bile, ciddiye almaz ki bu teklifi hanımlar.” dediğinizi duyar gibiyim. Haksız da
sayılmazsınız hani!
Bugünden söz etmeyeceğim ama çok eski de değil. Aynısı yaşandı bu ülkede.
Nerde, ne zaman mı?
Anlatayım öyleyse:
Yıl 1973… Gördüğünüz gibi uzak bir tarih değil, 50 yıl önce… Keşan Lisesi Öğretmeni dostum
Şekip Işık ve aynı okulda öğretmen Nezihe Hanım kardeşim, Keşan Kız Meslek Lisesi öğretmeni bir
hanımla tanıştırmak için İstanbul’dan davet etmişlerdi ya beni.
Bir önceki söyleşimde de anlattığım gibi gittim elbet. Aynı gün tanıştık, görüştük, konuştuk.
Aradığım tüm özellikler ve güzellikler vardı; Erdek doğumlu ama İstanbul’da büyümüş bu hanımda.
Ertesi gün okulunda ziyaret edip akşam yemeğine davet ettim; ilçede yeni açılmış güzel bir
restorana. Yine Şekipler’in evinde buluştuk akşama yakın. Hep birlikte güle oynaya yürüdük; ilçe
merkezine 10 dakika kadar uzaktaki o mekâna. Bazen Şekipler öne geçiyordu, bazen biz…
Hedefimize tam ulaşmıştık ki, “Şekip! Siz uygun bir yer bulup oturun; gereken siparişleri
verin lütfen. Biz Güler Hanımla şöyle bir dolaşıp gelelim” deyip yürüyüverdim.
Dün gece vermiştim ben kararımı. Dile kolay, 12 yıl aramıştım bu kızı yurdun dört köşesinde.
Gökte ararken yerde bulmuştum işte. Daha ne istiyordum ki! Söyledim bunu kendisine apaçık:
“Ben kararımı dünden vermiştim de söylemekte geciktim. Siz de uygun görürseniz,
evlenmek isterim sizinle. Benimle evlenir misin?” deyiverdim; fazla ıkınıp sıkınmadan.
Şaşırmadı hiç. Şaşırma numarası yapmaya da gerek duymadı:
“Doğrusu ya ben de sizi beğendim. Bugüne kadar hakkınızda duyduklarımla dünden beri
gördüklerim örtüşüyor birbiriyle. Ben de arzu ederim; sizinle evlenmeyi. Ancak dün bir, bugün iki…
Kesin karar vermek için vakit çok erken henüz, değil mi? Biraz daha tanıyalım derim ben birbirimizi.
Ne dersiniz?”
Doğru söze nasıl hayır derim ben!
Teşekkür edip gönülden sevgi ve mutlulukla öptüm; ilk kez yanaklarından.
Ve el ele güler yüzle döndük dostlarımızın yanına. Merak içindeydiler.
Söyledik, kararımızı onlara çabucak. Nasıl da sevindiler, bir görmeliydiniz! Hemen kalkıp
yerlerinden, ikimizi de sarılıp öperek kutladılar içtenlikle. Ve hiç esirgemediler bizde, güzel dileklerini.
Bizleri tanıştırıp böyle bir ortam yarattıkları için candan gönülden teşekkürlerimizi sunduk biz de.
Böylece değerli dostum Şekip Işık ve sevgili eşi Nezihe Hanım kardeşim sayesinde bir sevgilim
oldu; ilk kez benim de.
(Haftaya 3.raunt nasıl bitecek bakalım.)
Hüseyin ERKAN