BU VATAN HEPİMİZİN
İsmail Aydoğmuş Çok önemli olan bir olayın, normalleşmesi kadar kötü bir şey olmaz, olamaz!.. Onlar daha dün yaşıyorlardı. Hepsi bizim gibi kanlı canlı insanlardı. Oysa anneleri onları doğurup yetiştirirken asker ederken ne emeklerle, ne umutlarla yetiştirdiler. Oysa eşlerinin birlikte yaşayacak, birlikte paylaşacak ne kadar projeleri, ne kadar ümitleri vardı.
Küçücük bebeklerinin, çocuklarının hayata hazırlarken ne kadar çok hayalleri vardı. Vatanı beklemek, vatana gelebilecek saldırılardan yurdumuzu korumak, bunun önlemini almak onların göreviydi. Dün onlardan üçünü terör saldırısında şehit verdik.
Önce ailelerinin sonra yakınlarının ve milletimizin ellerinden sökülüp alındılar. Vatan evlatlarını kaybetti. Hepsi birer can, hepsi yetişmiş birer vatan evlatlarıydı. Yapılan törenler annelerin acısını dindirebilir mi? Eşlerin çocukların ömür boyu sürecek acılarını yok edebilir mi? Hangi şey onların boşluklarını doldurabilir? Hangi şey onların yokluklarını unutturabilir? Sizin hiç babanız şehit oldu mu? Ne söylesek, ne anlatsak kafi değil. Yaşananlar yaşayanların acısı olarak yaşanıp unutulacaksa yazık bize...
İKİ YÜZBAŞI BİR ASTSUBAY ÜÇ ŞEHİDİMİZ VAR. Bu vatan hepimizin.
Hepimizin teröre karşı uyanık olmak, teröre karşı dik durmak ve acılarımızı unutmamak gibi bir sorumluluğu var. Bana hak veriyorsunuz umarım. Attan düşenin halinden attan düşen anlar. Bana attan düşen birini getirin. Bir de onu dinleyelim.
İsmail AYDOĞMUŞ