Günler,güz yaprakları gibi,
birer birer düşüyordu,
eksilen ömrüm gibi...
Geçmişin hesabını yapmıyordu,
dalımdan eksilen yapraklarım...
Zamanım geldi diyordu,
oysa bilmiyordu . . .
benim zamanım henüz gelmemişti.
Geçmiş dökümünü yapıyordu yıllarımın,
hazindi,dur denemiyordu kadere...
Hızına bile yetişilemiyordu...
Elveda yıllara,elveda aşklara,
elveda sevdiklerime diyordu...
El sallıyordu,acıtarak sevilen,
sevilmeyen tüm hatıralara...
Şimdi gitme sırası...
Şimdi günlerimin turuncu,sarı bulutları,
bembeyaz köpük köpük bulutları,griye çalacak...
Artık benim için sabah olmayacak...
Ve günler yeniden doğmayacak,
sabahımın üzerine,
sabahım aydınlanmayacak.
Yarım kalacak şiirlerim,
kilitlenecek sesim boğazımda,
söyleyemeyecek çok sevdiğin 'O' şarkıyı artık;
ELBET BİR GÜN BULUŞACAĞIZ.
Şengül YILDIRIM//21//04//2015//İstanbul...